Plüton’un gezegen mi yoksa bir cüce gezegen mi olduğu konusunda herkes birebir kanıyı paylaşmayabilir. Lakin hiç kimse onun değişik ve sıra dışı bir varlık olduğunu tartışmıyor. Bu cismin bazen Güneş’e Neptün’den daha yakın olmasına kadar yaptığı her şey, farklı bir tuhaflık manasına geliyor.
Bu uzak cüce gezegenin enteresan özellikleri ortasında uyduları ve Plüton’un etrafındaki yörüngeleri de bulunuyor. Daha doğrusu, Plüton’un yörüngesinde dönmedikleri için dikkat çekiyorlar. Bu uydular, şaşırtan bir biçimde Plüton’un dışında bir noktanın yörüngesinde dönüyor ve bunun sebebi en büyük ayı olan Charon üzere gözüküyor.
Charon, Plüton’un yaklaşık yarısı kadar bir büyüklüğe ve kütlesinin yaklaşık sekizde biri kadar kütleye sahip. Bu uydu o kadar büyük ki, bu sistemin tartı merkezi – bir sistem yörüngesindeki objelerin etrafında döndüğü nokta – aslında cüce gezegenin yarıçapının yaklaşık yüzde 83’üne denk gelen bir formda Plüton’un yüzeyinden nitekim uzakta, 960 kilometre ötede yer alıyor.
Ayrıca Jüpiter de teknik olarak Güneş’in etrafında dönmüyor, lakin büyüklüğü ve Güneş’e olan arası göz önüne alındığında anlaşılabilir bir formda, yüzeyinin çabucak dışındaki bir noktanın yörüngesinde, Güneş’in yarıçapının yaklaşık yüzde 7’si kadar uzakta dönüyor.
2006’daki Milletlerarası Astronomi Birliği toplantısında, “cüce gezegen” kategorisi oluşturulduğunda ve Plüton yine sınıflandırıldığında, Plüton ve Charon’a çift gezegen demeye başlama önerisi geldi. Bu teklif kabul edilmedi, fakat artık kimileri bu çifti çift cüce gezegen olarak isimlendiriyor.
Dikkate çeken dört uydu daha var: Stix, Nix, Kerberos ve Hydra. Bunların dördü de küçük ve sistemsiz halli. Yörünge düzlemleri, Plüton’un ekvatoru ile dengeli gözüküyor ve bilim insanları, bunların, Plüton ile misal büyüklükteki bir obje ortasındaki çarpışmanın sonucu olduğuna inanıyorlar.
Bu dört küçük dünyanın yörüngeleri dairesele çok yakın ve merkezlerinde Plüton yer almıyor. Bunun yerine, Plüton ve Charon ortasında bir noktada, yük merkezi etrafında bir yörüngede dönüyorlar. Bu karmaşık ve tuhaf dans, yörüngelerinde neredeyse eksiksiz kalıplara sebep oluyor. Styx, Nix, Kerberos ve Hydra döngüleri, Charon’unkiyle 3:4:5:6 tertibine sahip. Bu, Charon’un her 60 döngüsünde Styx’in 20, Nix’in 15, Kerberos’un 12 ve Hydra’nın 10 dönüş yaptığı manasına geliyor.
