1990’larda Rumen-Avustralyalı bir iktisatçı olan Stefan Mandel ve küçük takımı piyango oynadı ve kazandı. İlginç olansa, bunu toplam 14 sefer yaşamış olmalarıydı.
Elbette, iddia edebileceğiniz üzere, bu muvaffakiyet hakikaten şanslı bir sayı kümesine inanmakla elde edilmedi.
Normalde piyangoyu kazanma ihtimaliniz hayli düşüktür. Örneğin, bir biletle EuroMillions ikramiyesini kazanma bahtınız 139.838.160’ta 1’dir. Şayet ikinci bir bilet alarak talihinizi ikiye katlamaya karar verirseniz, hala 139.838.160’ta yalnızca 2 bahtınız olur.
Yine de, bu kombinasyonlardan daha fazlasını satın alabileceğinizi varsayarsak, sonunda bahtınızın 139.838.160’ta 139.838.160 olduğu bir noktaya ulaşacağınızı fark edeceksiniz. Öbür bir deyişle bu, tüm biletleri satın almanız gerektiği manasına geliyor. Bu noktada sorununuz, bir matematik sorunu yerine lojistik sorununa dönüşüyor. Büyük ikramiyeyi kazanmadan evvel 139.838.160 bileti alabilmeniz gerekiyor.
The Hustle’ın bildirdiğine nazaran Mandel, muhakkak piyangolarda ikramiye ödülünün, piyangonun mümkün her bir kombinasyonunu satın alma maliyetinin üç katından fazlasına çıkabildiğini fark etti. Öteki bir deyişle, her sayı kombinasyonunu satın alabileceğinizi varsayarsak, yatırımınızın geri dönüşünü garantilemiş olursunuz. Mandel’in karar verdiği usul de temel olarak buydu.
Bu prosedür, kurallara açık bir biçimde ters olmasa da, tam olarak oyunun ruhuna uygun görünmüyordu. Ayrıyeten matematiksel olmayan sıkıntılar hiç de küçük değildi. Öncelikle, kurduğu plana kâfi sayıda yatırımcıyı birkaç yıl içinde katılmaya ikna etmesi gerekiyordu. Daha sonra, girdikleri piyangodaki mümkün tüm kombinasyonları satın almanın bir yolunu bulması gerekiyordu.
Milyonlarca farklı kombinasyon girebilecekleri düşünüldüğünde, bu biletleri almak bile başlı başına bir sorundu. Bu yüzden, o sırada kimi piyangoların müsaade verdiği biçimde biletleri oluşturmak ve akabinde basmak için algoritmalar oluşturması gerekti.
Basılmış ve alınmaya hazır bir yığın bileti oluşturduktan sonra, gereğince büyük bir ikramiyeyi beklemesi gerekiyordu ve bekledikleri ikramiye ortaya çıkınca, grup bu biletleri mağazalardan satın alacaktı. Bütün bu hazırlıklara karşın, muazzam bilet sayısı münasebetiyle, Virginia piyangosu örneğinde olduğu üzere bu süreç her vakit meselesiz ilerlemedi.
Mandel, Avustralya’da çok sayıda küçük piyangoda para kazandıktan sonra, ABD’de her kombinasyonu satın almanın maliyetinden çok daha yüksek ikramiyelere sahip piyangolar olduğunu fark etti. Çekilişlerinde sırf 1’den 44’e kadar sayıları kullanan yeni Virginia piyangosu bilhassa ilgi cazipti. Daha az sayının kullanılması, 7.059.052 muhtemel kombinasyon olduğu manasına geliyordu ve bu da, olağanda 25 milyonun üzerinde bilet gerektiren başka seçeneklere nazaran çok daha azdı.
İkramiye gereğince yüksek olduğunda (15,5 milyon dolar) alandaki grubuna biletleri toptan almalarını emretti. Varsayım edilebileceği üzere Mandel, rastgele bir mağazaya girip on binlerce bilet satmalarını istemek yerine, olağandışı satın alma sürecini evvelce ayarlamıştı. Fakat takımının kimi üyeleri, almaları gereken bilet kombinasyonlarını satın alınmadan bırakarak gruptan çekildi.
İki günlük satın almanın akabinde Mandel’in takımı, bir galibiyeti garantilemek için gereken 7 milyon muhtemel kombinasyonun 6,4 milyonunu satın almıştı. Gergin olmalarına karşın, bu biletlerin ortasında kazanan bilet de bulunuyordu.
FBI ve CIA tarafından soruşturulmasına karşın, rastgele bir cürüm bulunamadı. Kendi prosedürüyle toplamda 14 farklı piyango kazanan Mandel, emekliliği için Vanuatu’nun tropik adalarındaki bir kıyı konutuna çekilmeden evvel kendisi ve yatırımcıları için milyonları aşan para mükafatı topladı.
