Bulutların üzerinde yürümek eğlenceli bir fikir üzere gözükse de, bu türlü bir denemenin sonucunda süratle aşağı düşeceğinizi ve bu süreçte biraz da ıslanacağınızı rahatlıkla söyleyebiliriz. Ama bir kümülonimbus bulutunun içinden düşecek olursanız, durum daha da dramatik hale gelecektir.
Kümülonimbus bulutları tahminen de en tehlikeli bulutlar olabilir. Çalkantılı bulut katmanlarının yükselen sütunlarıyla karakterize edilen bu tehditkar su buharı oluşumları, gök gürültüsü, şimşek ve dolu ürettiği bilinen tek oluşumlardır ve katiyen bu role uygun bir imaja sahipler. Birçok bulut 2.000 metreye bile ulaşmazken, kümülonimbus bulutları 20.000 metreye kadar çıkarak devasa bir örs hali oluşturabilir.
Yarbay William Rankin, bir fırtına bulutunun içinden düşen ve öyküsünü anlatacak kadar yaşayan iki şahıstan biri olarak biliniyor. Onun kıssası, bir bulutun içinde sıkışıp kaldığınızda neler olduğunun dikkate paha lakin ürkütücü bir örneği olarak gösterilebilir.
Bir bulutun içinde sıkışıp kalmak…
Yarbay William Rankin ve yardımcı pilotu Herbert Nolan, 26 Temmuz 1959’da F-8 Crusader jeti ile Güney Carolina’ya hakikat uçuruyorlardı. Önlerinde büyük fırtına bulutlarının olduğunun farkındaydılar ve bu nedenle tedbir alarak bulutların tepesinin üzerinde biraz uzaklık bırakarak yaklaşık 14.300 metreye kadar tırmandılar.
Ancak fırtınanın üzerindeyken, Rankin’in motoru apansız açıklanamayan bir arıza yaşadı ve durdu. Basınçlı giysisi olmayan Rankin, -50°C sıcaklıklara ve nefes alamayacak kadar az oksijen içeren havaya atılmaya pek istekli değildi, fakat saati akşam 6’yı gösterirken, öbür bir seçeneği olmadığını fark etti. 14.300 metrede fırlatma kolunu çekti, bu sırada eldivenini kaybetti ve korkutucu dış şartlara karşı kendini hazırladı.
Korunaklı kapsülünün basıncını ansızın kaybederek yerini dış basınca bırakıp karnı şişmeye başlayınca, çabucak gözlerinden ve kulaklarından kan akmaya başladı. Fırlatma sırasında eldivenini kaybetmişti ve dışarıdaki soğuk karşısında eli donmaya başladı, bu da hayatını tehdit eden sıkıntılar listesine sırf bir yenisini ekledi.
Rankin artık yalnızca acil durum oksijeni ve bir fırtınanın ortasında kullanılmak için tasarlanmamış bir paraşütle bir kümülonimbus bulutuna giriyordu. Rankin, mevtle sonuçlanabileceğini çok âlâ bildiğinden ötürü şimdi paraşüt ipini çekmemişti. Yaklaşık 3.048 metre irtifaya ulaştığında paraşütü otomatik olarak hür bırakan bir barometre yerleştirdi ve boğulmadan yahut donmadan evvel fırtınadan çıkacağını umdu.
Paraşüt işleri zorlaştırıyor
Rankin, kendisine bir asır üzere gelen bir mühlet boyunca bulutların içinde kaldı ve böylesi çok hava şartlarını oluşturan şiddetli yükselen hava akımları tarafından savruldu. Bilim insanları, bu şiddetli fırtına bulutlarının iç işleyişi hakkında çok az şey biliyorlar, lakin dolu taneleri ve şimşekler hayatını sona erdirmekle tehdit ederken, yükselen sıcak hava onu sağa sola savuracak kadar güçlüydü.
Kısa müddet sonra paraşütü açıldı ve Rankin’in 3.048 metrede olduğuna inanmasına neden oldu, lakin bu varsayımı yanlışsız değildi. İçinde bulunduğu durum basınç barometresini tetiklemişti ve üst hava akımı paraşütüne takılırken Rankin direkt yükselmesine sebep oluyordu. Buz modüllerinden kaçarken ve hava boğulabileceği kadar suyla dolu olduğu için nefesini tutarken, üst hava akımları sebebiyle tekrar tekrar yükseldi ve alçaldı.
Neyse ki, fırtına sonunda onu hür bıraktı ve bir ağaca çarpana kadar aşağı gerçek sürüklendi ve kollardan düşerken başını ağacın gövdesine çarptı. Saatine baktı ve saatin 18:40 olduğunu fark etti, başka bir deyişle yaklaşık 40 dakikadır bulutun içindeydi. Rankin yakınlarda yardım bulmayı başardı ve donma, dekompresyon yaralanmaları ve öteki küçük yaralanmalar nedeniyle hastaneye ulaşırken, izafî olarak yara almadan kurtulmuştu.
Rankin, neredeyse 50 yıl sonra, 2009’da 88 yaşında hayatını kaybetti. Kazadan sonra hizmete döndü ve “The Man Who Rode The Thunder” kitabını yazdı.
